• .

Na een aantal jaren enthousiast gewerkt te hebben in de (internationale) natuurfilmindustrie, wilde Jeroen het eens anders proberen. Want het leek daar vooral te gaan om het binnenhalen van grote sommen sponsorgeld, het hebben van de allernieuwste technische apparatuur, het presenteren van de natuur alsof alles goed ging en het tevredenstellen van de opdrachtgevers. Wat hem ook niet aansprak was dat ‘het verhaal’ van de film regelmatig van de feiten won, de soms twijfelachtige ‘alles voor de film’-mentaliteit, het gebruik van het ‘klassiek muziek en slow-motion trucje’ om alles vanzelf groots en episch te laten lijken en het regelmatig gebruik van gekooide wilde dieren en tamme dieren. Daardoor ontwikkelde hij zijn eigen manier, waarbij de kleine camera rustig, met veel respect en kennis door de natuur beweegt, alsof het zelf een onderdeel van de  natuur is, om zo de natuur simpelweg zo puur mogelijk te ‘vangen’. En om diezelfde natuur zo beter te kunnen begrijpen, te leren waarderen en hopelijk zelfs een ietsje te kunnen redden.

• .