Ik ben niet heel vaak in de gelegenheid om in de natuur op stap te gaan. Gelukkig is daar nu een prettig alternatief voor: op stap in internet. Hoewel het wereldwijde web behoorlijk vol staat met onzin en misleidende natuurinformatie, vallen er, als je goed zoekt, ook allerlei fantastische natuurfeiten en natuurplaatjes te ontdekken.

Die pareltjes vind ik opvallend weinig op de sites van erkende natuurkenners en natuurfotografen. Hoewel de kwaliteit van de foto’s meestal prima is, is het getoonde vaak wat saai: veelal zie ik prettig poserende dieren in prachtig licht. Regelmatig worden hiervoor zelfs tamme en gedresseerde dieren gebruikt. Wat ik juist geweldig vind zijn de foto’s van toevallige ontmoetingen in de natuur. Bijzondere voorvallen die vaak zo snel gaan dat er amper tijd is om er een behoorlijke foto van te maken. Die tref ik vaak op persoonlijke weblogs van mensen die soms niet eens weten wat ze gezien hebben.

• .
• .

Neem de poema. Hierboven een spectaculaire foto, maar als je weet dat dit een gedresseerd dierenparkbeest is waar talloze identieke platen van gemaakt zijn, wordt het toch minder.

• ..
• Dan vind ik dit spannender. Een toerist zag deze poema in de Amazone vanuit een bootje. Vlak voor zijn neus doodde hij een capibara: Wauw!
• .
• 
• .
• Of deze: hetzelfde verhaal als hierboven, maar dan in de Rocky Mountains en met een dikhoornschaap: jottem!
• .
• .
• Dit vonden jagers op een weg in Alaska: een poema en zijn prooi hadden zich verstapt bij een achtervolging bovenop de rotshelling. Links ligt de afgebroken hoorn van het dikhoornschaap: oef!
• ..

Ook daar in de buurt zag een wandelaar dit hierboven op een rotshelling aan de overkant gebeuren. Een poema die trek had in sneeuwgeit kreeg het lid op de neus toen papa sneeuwgeit hem aanviel: tsjonge!

• .
• .
• De interessantste plaatjes zijn vaak degene die wilde dieren die van zichzelf maken met automatische camera’s die in het veld gehangen zijn. Hierboven zie je hoe een poema in het stikdonker een hert letterlijk op de hielen zit, wachtend op het beste moment om het nog niets vermoedende hert te bespringen: waanzinnig!
• .
• .
• En op deze trailcamera foto zie je een andere poema net na zo’n beste moment: oeioeioei!
• .
• .
• The best for last. Een automobilist zag een wapiti langs de weg in de sneeuw staan. Snel parkeerde hij zijn auto langs de weg, greep hij zijn camera en liep hij, al kiekend, door de sneeuw op het enorme mannetjeshert af. Pas toen zag hij iets om de nek van het hert hangen.
• .
• .

Jawel, het was wederom de superpoes die poema heet. Fantastisch!

• .
• .